Από ξύλο και μεράκι

Πλησιάζοντας το εργαστήριο του Μάρκου Δρόσου, στους Μπαξέδες, τα νησιώτικα τραγούδια από το μικρό ραδιόφωνο και ο ήχος του ξύλου που κόβεται στη μηχανική κορδέλα ταράζουν την ησυχία του κάμπου της Οίας. Εκεί βρίσκεται το εργαστήριο του μοναδικού καραβομαραγκού της Σαντορίνης, ενός ανθρώπου αφοσιωμένου στην τέχνη της ναυπήγησης ξύλινων σκαφών από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια τέχνη που έμαθε στο μικρό καρνάγιο στο λιμανάκι της Αρμένης, όταν ακόμα ήταν μαθητής του δημοτικού. Τα χέρια του έχουν δημιουργήσει περισσότερες από πενήντα βάρκες, παπαδιές, μπότηδες και τρεχαντήρια. Συνεχίζει να δημιουργεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, δηλώνοντας: «Όταν κάνεις μια δουλειά με αγάπη, δεν κουράζεσαι ποτέ». Απεξαρτημένος από τις σύγχρονες ευκολίες, δεν χρησιμοποιεί κινητό. Γεμάτος ενέργεια και ζωντάνια «χαϊδεύει» και λειαίνει τα ξύλινα κομμάτια κάθε βάρκας που φτιάχνει, κάθε παιδιού του, όπως λέει χαρακτηριστικά. Αν και παραπονιέται ότι η τέχνη του χάνεται, προσπαθεί να τη μάθει στον γιo του. Όπως υποστηρίζει, «όταν έχεις μεράκι όλα είναι εύκολα».