Η τέχνη συνεχίζεται

Είναι γνωστό ότι η Σαντορίνη έχει τη δύναμη να ενώνει τα πάντα. Ακόμα και τέσσερις καλλιτέχνες της ίδιας οικογένειας κάτω από την ίδια καλλιτεχνική στέγη. Ο Κάτωνας και η Μαριάννα είναι ο γιος και η κόρη δύο γνωστών καλλιτεχνών της Σαντορίνης: του ζωγράφου Χριστόφορου Ασιμή και της γλύπτριας Ελένης Κολαΐτου. Ήρθαν στη Σαντορίνη πριν από λίγα χρόνια για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους γονείς τους και να δημιουργήσουν έναν πρότυπο χώρο τέχνης στην ευθεία Φηρών-Πύργου, την ΑΚ Art Foundation. Ο Κάτωνας σπούδασε αρχιτεκτονική στο Bath, για να ακολουθήσει την τέχνη του πατέρα του με σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λονδίνου. Δούλεψε στη Νέα Υόρκη, ενώ έργα του εκτέθηκαν σε Μπιενάλε της Βενετίας. Η Μαριάννα από την άλλη θέλησε να διαφοροποιήσει την τέχνη της από την υπόλοιπη οικογένεια και στράφηκε στην υποκριτική. Αν και φλέρταρε με οικονομικές σπουδές, τελικά βρήκε την έκφρασή της μέσα από την άμεση επικοινωνία με το κοινό που προσφέρει το θέατρο και το performance. Και αυτό ακριβώς το κομμάτι θα καλύψει στην AK Gallery ως υπεύθυνη επικοινωνίας, ενώ ανάμεσα στα σχέδιά της είναι να φέρει ακόμα περισσότερες θεατρικές παραστάσεις στη Σαντορίνη και να δημιουργήσει «έναν θεατρικό πυρήνα στο νησί». Είναι πανέτοιμη να οργανώσει θεατρικές ομάδες, παρά την έλλειψη «καθαρά θεατρικών χώρων» και να επανασυστήσει στο κοινό κλασικά έργα σε πιο «επικοινωνήσιμη» μορφή.

Από την άλλη στον Κάτωνα δεν φαίνεται να λείπει και πολύ η ζωή εκτός Σαντορίνης. Άλλωστε, «η ενέργεια της Σαντορίνης» τον ακολουθεί παντού. Συμμετείχε στη δημιουργία της AK Gallery «από τα τσιμέντα», και σήμερα, όταν δεν δημιουργεί στο εργαστήρι του στα Φηρά, περνάει τον χρόνο του στον χώρο που σχεδίασε με τη μητέρα του μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Και για να γυρίσουμε στην καλλιτεχνική ένωση της αρχής, σ' αυτήν που έγινε πραγματικότητα στη Σαντορίνη: Ο Κάτωνας μας λύνει την απορία λέγοντας ότι «η συνύπαρξη τεσσάρων καλλιτεχνών γίνεται εύκολη όταν οι ευαισθησίες των ανθρώπων έχουν σεβασμό», κλείνοντας μια κουβέντα που κάνουμε ένα απόγευμα της άνοιξης στη Σαντορίνη, μιλώντας για, τι άλλο, την τέχνη. Την τέχνη, που αλλάζει χέρια αλλά ποτέ δεν εφησυχάζει.